In de mozaiek plaats Madaba, 35 km onder AMMAN

Had niet gedacht dat ik 7 nachten zou blijven in Aqaba, want de drukkende hitte van 42 graden viel me zwaar de eerste dagen. En ook in deze zuidkust havenplaats, net als in alle andere Jordaanse plaatsen of woestijngebieden, sterft het van het afval op allerlei plekken. Het is me opgevallen dat de Jordaniers totaal niet milieubewust zijn. Ze smijten plastic flessen uit autoramen of gooien andere troep op straat of het strand, het interesseert hun niets dat het er daardoor smerig uitziet. Zelfs in Petra vond ik op de schitterendste plekken allerlei afval, gesmeten in de heilige graven of op de prachtige ruines.Heb in Aqaba op het public strand op een avond 2 jonge Jordaniers ontmoet die ik inviteerde voor een hamman bezoek, waar ik stevig gemasseerd werd, eerst met olie, daarna met zeep. Zelfs zo stevig dat mijn huid helemaal rood vonkend geirriteerd raakte. Doordat ik ze mee nam moest ik natuurlijk wel weer een flinke commissie betalen over het entreegeld van 25 jd, wat samen met de massage van 1 uur 60 jd koste = ongeveer 65 euri. Maar zij genoten, dansten en zongen in de hamman en deden grappige stemmetjes na en daar moest ik vreselijk om lachen. Het deed me met weemoed denken aan de scenes die Klaas en ik vaak speelden. Daarna heb ik ze meegenomen naar de pizza hut en dronken we bier in ali baba, -een van de weinige plekken waar ik bier kon drinken-. Ze zijn de enigen die ik alcohol heb zien drinken tijdens deze ramadan vakantie!
Heb de surrealistische wadi rum woestijn bezocht op een middag met een 4 wheel drive jeep. Toen we de zware zandwegen gingen volgen zette mijn driver de airco uit in de smeltdruk hitte van meer dan 45 graden! Op mijn vraag om die weer aan te zetten, terwijl ik een heftige zweetaanval kreeg, reageerden ze ontwijkend en treuzelend. Ik ken dat trucje wel van allerlei andere reizen, de airco gaat uit, want het kost te veel benzine. Dat kon ik dus echt niet hebben. En ja hoor, daar kwam hij weer: mijn beruchte blinde woede aanval. Ik ontplofte zo luidkeels dat het woestijnstof opstuifde, de kamelen weg vluchten de bergen trilden. Ik heb de driver geslagen op zijn elleboog, de bedoeien driver op zijn schouder en de engels sprekende gids -die overigens nauwelijks engels bleek te spreken - op zijn hoofd. Ook geschreeuwd: You piece of shit! Waar ik mijn teksten vandaan haalde weet ik niet, maar ze schoten wel meteen in de snelle actie stand en de airco was binnen een mum van tijd weer aan. Vond het wel genant dat ik me niet kon beheersen, maar heb toen uitgelegd dat ik een zware operatie heb ondergaan, liet ze mijn 60 cm lange litteken zien en toen was ik een brother, my brother, no problem en konden ze er hartelijk om lachen. Die lach werd trouwens nog verdriedubbeld toen ik ze bij het afscheid een zeer vette fooi gaf. Heb die middag veel geklommen over bergen met prachtige uitzichten over allerlei bruine zandkleuren en rotsen. Het zonlicht veranderd daar voortdurend en dat geeft een magisch effect.
Had mijn sandalen niet aangetrokken, omdat ik er pijnlijke blaren van kreeg en liep rond op mijn afslank slippers. Wonderbaarlijk dat ik telkens weer de toppen wist te bereiken. In Petra viel mijn fototoestel in het zand en daardoor functioneerde de lens niet meer. Gelukkig gebeurde dit aan het begin van de avond en had ik al veel geweldige foto s geschoten.Een nieuwe lens bleek te duur en dus heb ik een nieuwe canon -betere en compactere- aangeschaft en heb inmiddels 230 foto s gemaakt. Wilde na 3 dagen uitchecken bij het days inn in Aqaba en naar een ander hotel vertrekken. Er was steeds wel wat aan de hand: de airco deed het niet, moest 3 keer naar een andere kamer, tv deed het niet -wilde zo graag af en toe CNN/BBC kijken- de bestellingen bij de ober werden nooit gebracht of ik kreeg iets anders. En het hotel werd onderhand verbouwd, al die verf en andere niet thuis te brengen geuren.
Maar toen smeekte de manager me zowat of ik wile blijven en gaf me 7 euri korting per nacht en een fruitsalade. Dat vond ik zo ontroerend dat ik weer 3 dagen heb bijgeboekt in een prachtige kamer met sea view.
Ben jl maandag met dezelfde driver en gids als van de wadi rum trip, naar de indrukwekkende burcht van El Karak gereden. En ook via mount Nebo waar Mozes uitkeek over het heilige land, maar helaas niet verder mocht, zijn we in Madaba aangekomen, waar ik in het prettige en goedkope hotel Mariam logeer. In deze plaats wonen ongeveer 200.000 mensen en het herbergt veel kerken met zeer oude mozaiek, o.a. de st George kerk is erg bijzonder. In de kerk van de apostelen ging de gids de mozaieken met een waterspuit bestuiven zodat ze mooi oplichten. En in het plaatselijke archeologische en folklore museumliep een dikke arabier met me mee en zei alle engelse info teksten op die bij de vitrines stonden, alsof ik niet kon lezen! En hoopte zo op een fooi.Er wonen hier veel orthodoxe christenen naast veel moslims en burqa babes. Veel vrouwen lopen s avonds in hun zwarte burka of nahib driftig te winkelen. Ik heb besloten niet meer naar de stinkie stankie stad Amman te gaan en blijf vannacht in relaxt Madaba logeren. Dat is dichter bij het vliegveld en heb ik geen file.
Morgenochtend vlieg ik uit, op naar mijn geliefde Amsterdam, familie en vrienden.
Schijnt in de lente veel groener te zijn met veel bloeiende planten en bloemen, dat mis ik wel. De maand Ramadan vind ik niet zo prettig om te reizen, mensen haasten zich steeds naar hun families toe. En winkels, musea etc zijn korter open en alcohol is moeilijk te krijgen. Het meest vervelendste vind ik die hijgerige sfeer van: aan die man wil ik veel dinars verdienen,zo vermoeiend.Het was een geweldige indrukwekkende reis, vol cultuurschatten en prachtige natuur. Verrukkelijk eten en legendarische gastvrijheid.Ik ben erg blij dat ik ben geweest, maar ik hoef hier niet nog een keer heen.