IN AQABA, GOLF VAN AQABA, RODE ZEE, DEEL 2

De volgende dag bleek Fuad opeens many problems te hebben en wilde hij me een brother in de maag splitsen om me naar Aqaba te rijden. Werd opeens gebeld door deze " brother". Ik besloot me gezellig te laten rijden door de ober van het petra moon hotel, met de receptionist.
Belde Fuad me later teleurgesteld op, wilde hij me opeens toch rijden. Maar inmiddels had ik dus deze goedkopere en praktische variant gevonden. Had net daarvoor ruzie gehad met een hebberige local die me little Petra en een schitterend mountain view liet zien, waar ik met een paard naar toe ben gereden. Ook met Fuad kreeg ik ruzie omdat ik niet blij was met zijn actie, tenslotte had ik hem ingehuurd, niet een brother en hij was natuurlijk chagrijnig omdat hij 90 dinar zag verdwijnen als sneeuw voor de zon. Ben daarna met Ashraf en Ramy van het hotel naar de Wadi Rum woestijn gereden en onderweg stelden ze spontaan voor met z'n drieeen een apartement te huren voor een nacht. Vond het een interessant experiment en heb toen mijn verblijf in het days inn hotel met een dag uitgesteld. Voordat we in Aqaba aankwamen zijn we met een 4x4 jeep de Wadi Rum woestijn ingetrokken, overweldigend mooi. Thee gedronken bij een bedoeienen kamp en -natuurlijk- daar wat souveniers gekocht. Heb gemerkt dat veel mensen elkaar hier haten als ze niet behoren tot dezelfde bevolkingsgroep. Jordaniers zeggen me dat ze real Jordanian zijn, not Palestinian. Bedoeienen noemen the others:Farmers. Verder zijn er veel vluchtelingen uit Syrie, Egypte en Libie die de banen inpikken van the real Jordaniers. Kortom, veel diverse bevolkingsgroepen, verschillende belangen. Aangekomen in het simpele apartement voorbij Aqaba, met 3 eenpersoonsbedden vlak naast elkaar in the middle of nowhere schrok ik nogal. Waarop Ashraf de receptionist kwaad werd: don t judge me. Hij voelde zich beoordeeld door mijn teleurstelling en afwijzing want ik wilde weg daar. Heb uiteindelijk toch besloten te blijven met ze, omdat ze anders terug zouden gaan naar Petra en ik wel zin had een avondje met hun door te brengen. Maar echt gezellig werd het niet meer. Eerst kregen ze ruzie bij een theetent aan de weg in Aqaba over de hoge prijs.En verder was vooral Ashraf voortdurend aan het bellen of druk bezig met zijn mobiel. Iedereen heeft hier een mobiel -dat dan weer wel- waarmee ze voortdurend bellen en spelen zonder enig contact met de personen om hun heen. Na ons bezoek aan de theetent reden we naar een massage salon, ergens in een duister gebouw met een lift omhoog naar de 4-de verdieping, maar dat bleek een obscure chinese hoerinnentent te zijn, waar de chinese masseuse mij kietelde en meteen met een hoge scherpe stem vroeg om een fooi. Dus daar ben ik meteen weer naar buiten gehold, terwijl Ashraf en Ramy zich in een zeer korte tijd lieten vermaken door andere chinese heldinnen.
Diep in de nacht aangekomen in ons apartement bleek dat Ramy verschrikkelijke zuurzweet verspreidende stinkvoeten had. Gelukkig verdween hij meteen onder het opeens geel kleurende dekbed terwijl hij tv ging kijken en Ashraf naar zijn cousin ging.
Met oordoppen in en een oogmasker op viel ik inmiddels dodelijk vermoeid snel in slaap. Ik was blij dat ik de volgende dag weer alleen was en we afscheid namen bij het days inn hotel, waar ik nu alweer 2 dagen heb doorgebracht. Vond het een boeiend experiment met de 2 locals van Wadi Musa, maar merk nu wel dat deze 2 rustdagen op het dak aan het mini mini mini zwembad met wat boeken me erg goed doen. Kom helemaal tot rust. De afgelopen 2 nachten heb ik lekker vistoofpotjes gegeten in uitstekende restaurants en daarna geflaneerd langs het public beach, waar de locals thee drinken in groepjes.
Aan de overkant van de golf van Aqaba zie ik duidelijk het israelische Eilat liggen en wat verderop liggen Egypte en Saoedie Arabie.
Daarna naar ali baba gegaan, een van de weinige restaurants/bars van Aqaba waar ik bier kan drinken. Bier is tijdens de ramadan hier uit de schappen van de supermarkt verdwenen en door de hitte heb ik daar juist heel veel trek in.
Nu ga ik naar het kleine public beach van Aqaba. Veel hotels hebben hier hun eigen private beach geconfisceerd.
Heb inmiddels alle grote hoogtepunten bezocht en wil sowieso nog naar Madaba, de lieflijke mozaiekplaats ten zuiden van Amman