IN AQABA, DE GOLF VAN AQABA, RODE ZEE, DEEL 1
Door: OLAF
Blijf op de hoogte en volg Olaf
25 Juli 2013 | Myanmar, Rangoon
Ben inmiddels 12 dagen in Jordanie en heb veel bijzondere en indringende gesprekken gevoerd met allerlei Jordaniers: drivers, obers, receptionisten, taxi chauffeurs, gidsen en ook diverse locals
die ik op willekeurige plekken heb ontmoet.
Daardoor heb ik nu een gekleurd beeld gekregen van het leven in Jordanie voor een aantal Jordaniers.
Wat me het meeste opvalt is dat dit een mannen macho maatschappij is, zoals ik dat ook heb meegemaakt tijdens mijn reizen in een aantal andere arabische landen. Ik zie weing vrouwen in het openbare leven hier en als ze er zijn, doen de mannen meestal het woord. Ik mis de vrouwen hier! Ik vond het een verademing om eens een gesprek te kunnen voeren met een bedoeienen vrouw die me vertelde over haar cultuur, terwijl ze -lekker dominant- onderhand allerlei kettingen aan me probeerde te verkopen toen ik in Petra aan het rond wandelen was.
Zij is gescheiden van haar man en voelde zich vreselijk onderdrukt.
Wat ik ook veel hoor is dat veel Jordaniers verschillende banen hebben, omdat ze zo weing verdienen. Obers werken er naast deze baan nog bij als taxichauffeur. Een receptionist gaat na dit werk door naar de apotheek waar hij werkt. Voor het werken in een hotel met een shift van 10, 12 uren verdienen ze 10 jordanian dinar, ongeveer 12 euri.
Onder King Hussein vonden ze het allemaal beter dan onder de tegenwoordig sinds 1999 heersende vorst Abdullah. Het leven voor hen in Jordanie is veel duurder geworden in de afgelopen 14 jaar. Mede doordat veel bedrijven verkocht werden aan buitenlandse investeerders.
En dat ervaar ik ook. Het leven in landen als Marokko, Egypte of Tunesie vond ik veel goedkoper op allerlei fronten, mbt restaurants, hotels of musea etc. Alleen taxi s zijn goedkoop hier en de benzine kost maar 0.87 per liter.
Jordanie is geen democratisch land, want er zijn geen politieke partijen toegestaan en de politici zijn over het algemeen corrupt, hoor ik vaak. Veel geld verdwijnt rechtstreeks naar de regering, zoals bijv veel opbrengsten in het -tegenwoordig wereldwonder genoemde- Petra.
Verder komen er aanzienlijk minder toeristen momenteel, door de onrusten in Egypte en burgeroorlog in Syrie. Het is momenteel al low season, met als gevolg dat ik vaak alleen zit te eten in ontbijtzalen of met weinig andere toeristen een site bezoek. Maar voor hen is het nu slow season of zelfs dead season. Ik vind dat wel relaxed ipv met hordes toeristen aan tussen en op elkaar te kleven. In arabische landen ben ik gewend dat de locals altijd langdurig onderhandelen om zo veel mogelijk geld binnen te schrapen. Dat heb ik de afgelopen dagen dan ook weer veel meegemaakt.Denk ik eindelijk klaar te zijn met onderhandelen in de snik hete hitte, blijkt na afloop steeds weer dat ik nog niet uitonderhandeld ben, zo vermoeiend! Opeens blijkt dat ze meer geld willen hebben voor bijv. benzine of extra bakshish of many, many problems, tax.
Ik moet voortdurend grenzen aan geven en aangezien ik alles alleen regel, mis ik soms wel een leuke strijdmakker hier.
De cultuurhistorie is zo overweldigend schitterend hier.
Alleen al mijn bezoeken aan Jerash en Petra en mijn 2 dagen aan de dode zee maken deze reis al onvergetelijk bevredigend en meer dan de moeiite waard!
Fuad bracht me in 45 minuten van Amman naar Jerash vorige week woensdagmiddag. Daar kreeg hij meteen ruzie met de eigenaar van het leuke hotel over de prijs van 80 dinar.
Fuad vond de prijs te hoog, noemde het alili baba en bad people.
Die oude man trilde van woede en ik dacht dat ze elkaar de hersens in zouden slaan.
De ontvangstruimte werd helemaal gevuld met emoties en spanning.
Maar opeens viel de spanning van het gezicht van de gepensioneerde eigenaar en begon hij Fuad heftig te zoenen.Weliswaar voortdurend op de wangen maar opeens was er alleen nog maar liefde in het spel, want het bleek dat Fuad uit deze omgeving kwam en FAMILY is hier extreem belangrijk. Iedereen heeft wel weer een cousin of een brother hier of daar. Fuad kreeg 10 dinar van de prijs af en ik kreeg er -ondanks de ramadan- toch een ontbijt bij. Ben daarna meteen de romeinse ruines en overblijfselen van 2000 jaar geleden gaan bekijken en dat was een reis door de tijd, waande me in een spartacus film. Daarna heb ik kip, humus en groente met brood gegeten bij het restaurant aan de ingang en erg gezellig gekletst met shisha rokende locals. Zij offreerden me allerlei zoetigheden en pindas en vertelden me honderduit over het Jordaanse leven. Vervolgens nog met een jordanier naar een thee tent geweest, waar ze de tafeltjes gewoon midden op de stoep plaatsen en gezellig gaan keuvelen met elkaar.
Fuad bracht me de volgende middag naar de ruines van het kasteel van Aljoun en de verstikkende hitte van de dode zee. Heb daar 1 nacht gezzzzzzzzzzzzt en mezelf met de dode zee modder ingesmeerd en heerlijk in het zout gedreven. Dat was weer een bijzondere ervaring, net als die keer dat ik met Oscar en Barbara in Israel genoot van die zwevende ervaring op het water. De indringende en absorberende hitte van 42 graden viel me net zo zwaar als toen ik 3 dagen geleden arriveerde in het zuidelijke Aqaba. Gelukkig went mijn lichaam na een dag wel aan dit warme donzendekbed. Na de dode zee ervaring bracht Fuad me de volgende dag naar Petra, een reis van 2 uren door de woestijn, die me doet denken aan de kleuren en geuren van de desert rond Las Vegas, precies dezelfde ervaring.
Ik heb 2 nachten in het Petra moon hotel doorgebracht in Wadi Musa, naast de ingang van Petra. Dit hotelletje is een vette aanrader: comfortabel, super service gerichte staff en een fijn restaurant en mini zwembad op het dak met een prachtig uitzicht op de bergen van het idyllische Wadi Musa. Heb 2 dagen doorgebracht in Petra en die ervaringen waren adembenemend. Door de siq, een rotspad met aan weerszijden zeer hoge rotswanden wandelde ik met een plaatselijke gids naar de treasery. Op allerlei plekken staan zeer goed bewaard gebleven tempels, paleizen, theaters. Door de ligging binnen in de bergen is er extreem veel van deze meer dan 2000 jaar oude cultuur geconserveerd gebleven, beschermd tegen regen, wind en sneeuw! De Nabatean hebben deze roze en geel gekleurde stad gesticht en het werd een belangrijke route voor o.a. de zijdetochten naar India en China.
Entree kost 65 euri voor 2 dagen, gids 55 en de vele ezels en paarden chauffeurs willen dolgraag dat je op hun dier springt en ze rijkelijk beloond. Heb daar een prachtige zonsondergang gezien zeer hoog boven op de imponerende surrealistische bergen waar ik arriveerde na een lange intensieve klim. Daarna viel rond 19.00 uur de duisternis snel in en opeens liep ik, vrijwel alleen,in de avondschemering door het imponerende Petra, wat een genot. Voelde me een tijdreiziger.
Nu weet ik eindelijk wat Suske en Wiske ervaren als ze gebruik maken van de teletijdmachine van professor Barabas! Had bijna heel Petra voor mezelf. Alhoewel ik nu ongeveer 80 landen heb bezocht, was dit wederom een uniek avontuur
die ik op willekeurige plekken heb ontmoet.
Daardoor heb ik nu een gekleurd beeld gekregen van het leven in Jordanie voor een aantal Jordaniers.
Wat me het meeste opvalt is dat dit een mannen macho maatschappij is, zoals ik dat ook heb meegemaakt tijdens mijn reizen in een aantal andere arabische landen. Ik zie weing vrouwen in het openbare leven hier en als ze er zijn, doen de mannen meestal het woord. Ik mis de vrouwen hier! Ik vond het een verademing om eens een gesprek te kunnen voeren met een bedoeienen vrouw die me vertelde over haar cultuur, terwijl ze -lekker dominant- onderhand allerlei kettingen aan me probeerde te verkopen toen ik in Petra aan het rond wandelen was.
Zij is gescheiden van haar man en voelde zich vreselijk onderdrukt.
Wat ik ook veel hoor is dat veel Jordaniers verschillende banen hebben, omdat ze zo weing verdienen. Obers werken er naast deze baan nog bij als taxichauffeur. Een receptionist gaat na dit werk door naar de apotheek waar hij werkt. Voor het werken in een hotel met een shift van 10, 12 uren verdienen ze 10 jordanian dinar, ongeveer 12 euri.
Onder King Hussein vonden ze het allemaal beter dan onder de tegenwoordig sinds 1999 heersende vorst Abdullah. Het leven voor hen in Jordanie is veel duurder geworden in de afgelopen 14 jaar. Mede doordat veel bedrijven verkocht werden aan buitenlandse investeerders.
En dat ervaar ik ook. Het leven in landen als Marokko, Egypte of Tunesie vond ik veel goedkoper op allerlei fronten, mbt restaurants, hotels of musea etc. Alleen taxi s zijn goedkoop hier en de benzine kost maar 0.87 per liter.
Jordanie is geen democratisch land, want er zijn geen politieke partijen toegestaan en de politici zijn over het algemeen corrupt, hoor ik vaak. Veel geld verdwijnt rechtstreeks naar de regering, zoals bijv veel opbrengsten in het -tegenwoordig wereldwonder genoemde- Petra.
Verder komen er aanzienlijk minder toeristen momenteel, door de onrusten in Egypte en burgeroorlog in Syrie. Het is momenteel al low season, met als gevolg dat ik vaak alleen zit te eten in ontbijtzalen of met weinig andere toeristen een site bezoek. Maar voor hen is het nu slow season of zelfs dead season. Ik vind dat wel relaxed ipv met hordes toeristen aan tussen en op elkaar te kleven. In arabische landen ben ik gewend dat de locals altijd langdurig onderhandelen om zo veel mogelijk geld binnen te schrapen. Dat heb ik de afgelopen dagen dan ook weer veel meegemaakt.Denk ik eindelijk klaar te zijn met onderhandelen in de snik hete hitte, blijkt na afloop steeds weer dat ik nog niet uitonderhandeld ben, zo vermoeiend! Opeens blijkt dat ze meer geld willen hebben voor bijv. benzine of extra bakshish of many, many problems, tax.
Ik moet voortdurend grenzen aan geven en aangezien ik alles alleen regel, mis ik soms wel een leuke strijdmakker hier.
De cultuurhistorie is zo overweldigend schitterend hier.
Alleen al mijn bezoeken aan Jerash en Petra en mijn 2 dagen aan de dode zee maken deze reis al onvergetelijk bevredigend en meer dan de moeiite waard!
Fuad bracht me in 45 minuten van Amman naar Jerash vorige week woensdagmiddag. Daar kreeg hij meteen ruzie met de eigenaar van het leuke hotel over de prijs van 80 dinar.
Fuad vond de prijs te hoog, noemde het alili baba en bad people.
Die oude man trilde van woede en ik dacht dat ze elkaar de hersens in zouden slaan.
De ontvangstruimte werd helemaal gevuld met emoties en spanning.
Maar opeens viel de spanning van het gezicht van de gepensioneerde eigenaar en begon hij Fuad heftig te zoenen.Weliswaar voortdurend op de wangen maar opeens was er alleen nog maar liefde in het spel, want het bleek dat Fuad uit deze omgeving kwam en FAMILY is hier extreem belangrijk. Iedereen heeft wel weer een cousin of een brother hier of daar. Fuad kreeg 10 dinar van de prijs af en ik kreeg er -ondanks de ramadan- toch een ontbijt bij. Ben daarna meteen de romeinse ruines en overblijfselen van 2000 jaar geleden gaan bekijken en dat was een reis door de tijd, waande me in een spartacus film. Daarna heb ik kip, humus en groente met brood gegeten bij het restaurant aan de ingang en erg gezellig gekletst met shisha rokende locals. Zij offreerden me allerlei zoetigheden en pindas en vertelden me honderduit over het Jordaanse leven. Vervolgens nog met een jordanier naar een thee tent geweest, waar ze de tafeltjes gewoon midden op de stoep plaatsen en gezellig gaan keuvelen met elkaar.
Fuad bracht me de volgende middag naar de ruines van het kasteel van Aljoun en de verstikkende hitte van de dode zee. Heb daar 1 nacht gezzzzzzzzzzzzt en mezelf met de dode zee modder ingesmeerd en heerlijk in het zout gedreven. Dat was weer een bijzondere ervaring, net als die keer dat ik met Oscar en Barbara in Israel genoot van die zwevende ervaring op het water. De indringende en absorberende hitte van 42 graden viel me net zo zwaar als toen ik 3 dagen geleden arriveerde in het zuidelijke Aqaba. Gelukkig went mijn lichaam na een dag wel aan dit warme donzendekbed. Na de dode zee ervaring bracht Fuad me de volgende dag naar Petra, een reis van 2 uren door de woestijn, die me doet denken aan de kleuren en geuren van de desert rond Las Vegas, precies dezelfde ervaring.
Ik heb 2 nachten in het Petra moon hotel doorgebracht in Wadi Musa, naast de ingang van Petra. Dit hotelletje is een vette aanrader: comfortabel, super service gerichte staff en een fijn restaurant en mini zwembad op het dak met een prachtig uitzicht op de bergen van het idyllische Wadi Musa. Heb 2 dagen doorgebracht in Petra en die ervaringen waren adembenemend. Door de siq, een rotspad met aan weerszijden zeer hoge rotswanden wandelde ik met een plaatselijke gids naar de treasery. Op allerlei plekken staan zeer goed bewaard gebleven tempels, paleizen, theaters. Door de ligging binnen in de bergen is er extreem veel van deze meer dan 2000 jaar oude cultuur geconserveerd gebleven, beschermd tegen regen, wind en sneeuw! De Nabatean hebben deze roze en geel gekleurde stad gesticht en het werd een belangrijke route voor o.a. de zijdetochten naar India en China.
Entree kost 65 euri voor 2 dagen, gids 55 en de vele ezels en paarden chauffeurs willen dolgraag dat je op hun dier springt en ze rijkelijk beloond. Heb daar een prachtige zonsondergang gezien zeer hoog boven op de imponerende surrealistische bergen waar ik arriveerde na een lange intensieve klim. Daarna viel rond 19.00 uur de duisternis snel in en opeens liep ik, vrijwel alleen,in de avondschemering door het imponerende Petra, wat een genot. Voelde me een tijdreiziger.
Nu weet ik eindelijk wat Suske en Wiske ervaren als ze gebruik maken van de teletijdmachine van professor Barabas! Had bijna heel Petra voor mezelf. Alhoewel ik nu ongeveer 80 landen heb bezocht, was dit wederom een uniek avontuur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
