Met een rap tempo door het historische Cuenca

Gisterenmiddag ben ik vanuit het kleine Alausi met de schud en slingerbus aangekomen in het prachtige Cuenca. Deze stad is gesticht in 1557 door de Spanjaarden. Zij bouwden het op de ruines van een totaal verwoeste Inca stad, die ten onder ging aan oorlog en strijd.Er wonen rond de 400.000 mensen en dat betekent dat het de derde stad is van Ecuador en het ligt op 2500 meter hoogte, dus lager dan Quito.
Inmiddels heb ik na Quito al 5 andere plaatsen bezocht. De busreis naar Tena was vrij intens en intensief, want de bussen slingeren hier nogal door de vele bochten in de weg en de grote hoogteverschillen. Met name de rit naar Tena was een ware beproeving! Doordat we door de Andes bergen trokken, reed de chauffeur soms heel langzaam, dan weer snel, vervolgens remde hij weer af, omdat er bijv. een bocht aan kwam of hij gaf juist gas, om een langzaam rijdende vrachtwagen te passeren. Ik moest me voortdurend schrap zetten om niet in het gangpad of uit het raam te worden geslingerd. Daarnaast werden we gemarteld met 3 verschrikkelijke slechte amerikaanse actiefilms die afgespeeld werden op de tv die voorin de bus hing. Deze films stonden werkelijk zo kei- en keihard aan, dat ik het zelfs nog hoorde toen ik muziek afluisterde van mijn mobiel.En ik vraag me af of zelfs een slechthorende het had kunnen horen! Gelukkig was het voorbij schietende landschap exceptioneel indrukwekkend. Enorme bergen, vulkanen, dorpjes en interessante buiten taferelen trokken aan ons voorbij.Som stappen er verkopers op de bus die met luide stemmen hun koopwaar aanprijzen, bijv water, fris, chips of zelf gebakken lekkernijen. Ze rijden dan een tijdje mee en stappen later weer uit de bus.Ik vraag me dan steeds af of ze met een andere bus in de tegenovergestelde richting op de terugweg hetzelfde doen. Tena is een plaats die eens goed in de wasmacine moet rond draaien, het is ietwat vies en op bepaalde plekken zelfs onheilspellend spookachtig stil en vervallen. Het ligt heel mooi aan de Tena rivier, dus met een flinke financiele injectie zou dit een aantrekkelijke plaats kunnen worden. De stad wordt vooral gebruikt door toeristen die verder de jungle in trekken. Ik vond 2 dagen wel genoeg: het is drukkend en vochtig. Het papier van mijn boeken en agenda trok krom en lachte me in golfbewegingen tegemoet.En mijn kleren werden klam.Ik heb vroeger o.a. al verscheidene dagen in de jungle van Suriname gezeten en dacht: Ik doe een dagtripje dit keer. Dus ik ben de volgende dag op de bus gestapt voor een ritje van 30 minuten naar Misahualli. Dat is een gehucht, dieper in de jungle naar het oosten. Onderweg raakte ik in gesprek met een aardige Ecuadoriaanse zwarte jongen. Nou, gesprek, we communiceerden zo goed als het kon. Hij sprak geen engels en ik nauwelijks spaans. Hij kwam oorspronkelijk uit Esmeraldas, dat ligt noordwaarts aan de kust. Daar wonen heel veel zwarte mensen, afstammelinegn van slaven. Hij bood aan om mee te gaan met de boottrip, die ik in Misahalli ter plekke arrangeerde. En dat vond ik wel gezellig, dus hebben we de hele middag met elkaar opgetrokken en heb ik hem s avonds mee uit eten genomen in een leuk restaurant.We bezochten enkele indianen dorpjes, waarbij in een dorpje een klein museum was gevestigd in een houten schuurtje. De plaatselijke indiaanse vrouw legde me van alles uit mbt kookgerei,muziek instrumenten, jachtwapens en de helende werking van de bomen en planten. Dit deed ze in het Spaans, met als gevolg dat ik niet alles begreep. Vervolgens herhaalde die jongen haar Spaans nog een keer: dus dat werd een soort vertaling weer in het Spaans, zodat ik het nog steeds niet begreep. Alleen maakte hij er meer gebaren bij, zodat het wel iets duidelijker werd.
Het was echt hilarisch, had het gevoel dat ik in een cabaret sketch terecht was gekomen!
Overigens maakte ik vanmiddag ook weer zoiets mee: in een klein museum over de verschillende culturen van Zuid Amerika, legde een vrouwelijke gids precies uit wat op de kaartjes naast het tentoongestelde object stond. Kon het dus ook gewoon zelf lezen.Ik vond het wel weer heerlijk om zelf uit te zoeken waar en hoe laat de bussen gaan en op de bonnefooi een hosteria te zoeken in Tena en Banos. In Quito bleek het bus station mega groot en dat was wel hectisch, want ik moest eerst een kaartje kopen om het terrein op te komen en dat begreep ik eesrt niet. Vervolgens verdwaalde ik, maar gelukkig zijn er overal op aarde hulpvaardige mensen die willen informeren of uitleggen. En als ze daarbij ook gaan hand gebaren scheelt dat behoorlijk, want dan weet ik welke kant ik op moet gaan. Alhoewel ze me de afgelopen dagen soms ook wel een foute kant op hebben gewezen wat weer tot extra uitzoekerij leidde. Maar uiteindelijk kom ik wel steeds terecht op de plek waar ik wil zijn. Na Tena ben ik 2 dagen in Banos geweest, in een mooi hosteria vlak tegen de bergen aan.Had het gevoel dat ik op de bodem van een kopje zat, omringd door bergen, maar niet zo mega hoog als in Quito.Ik kwam daar tot 2 keer toe in een wandelende begrafenis stoet terecht. Lange rijen mensen brachten de overledene naar een begraafplaats schuin tegen de bergen aan.Een indrukwekkend gezicht, het was alsof er even een dodelijke stilte viel toen ze passeerden.Heb daar een lange stevig stijgende wandeling gemaakt, helemaal naar de bergtop, waar een belvedere uitzicht was en een stuk verderop een groot, vervallen beeld van Maria. Heb ongeveer 10 km gewandeld en merk nu na 2 dagen nog dat ik spierpijn heb in mijn schenen en bovenbenen. Ik vond het alleen zo apart dat ik eenmaal boven aangekomen daar een sjiek restauarant-resort aantrof met allemaal oudere netjes geklede mensen. Ik kon gewoon niet geloven dat ze ook allemaal dat stuk over die modderige bergpaden hadden gelopen. Nou, dat bleek dan ook niet zo te zijn, want er was een weg achter dat resort en ik zag verschillende auto s staan op de parkeerplaats. Ben na Banos met de bus naar Riobamba gereden, wat ongeveer 2 uren rijden was naar het zuiden. Onderweg kreeg ik vreselijke buikkrampen van een hard gekookt ei. Dat had ik bij het ontbijt genuttigd bij de Duitser in zijn hosteria en het was goed fout gevallen. Ik kijk voortdurend uit wat ik wel en niet kan eten, want na mijn mega operatie mis ik 70 cm darm en vlees, vet, gekruid, room en ijs etc kan ik niet meer verdragen. En deze pijn was ondraaglijk, mijn buik zwelde op als een ballon en ik dacht er al over om zsm een hotel te nemen in Riobamba. Dat was echter niet mijn oorspronkelijke plan, want ik wilde zzzzzzzz in Alausi, omdat ik de volgende dag om 8.00 uur met de duivelstrein wilde gaan reizen. Imodium bracht gelukkig weer redding. Ik neem er hier 1 per dag en nu nam ik er 2. Vrij snel werd mijn heftige darmactiviteit stil gelegd en voelde ik me weer beter en sterker, een hel opluchting. In Riobamaba aangekomen gaf ik mijn rugzak af bij een bus ticket office en nam een taxi het centrum in. Ook hier weer een aantal mooie plazas, prachtige kerken en wat musea bekeken. Ook nog een universiteit binnen gelopen, waar o.a. Engels werd gegeven en schoolkinderen enthousiast hun Engels op mij uitprobeerden.Rond 16.30 nam ik een bus naar Alausi, waar ik na 2 uren arriveerde in de mist. Het is
s avonds een uitgestorven gehucht en overdag een druk door toersiten bezocht plaatsje die de beroemde duivels neus treinreis ondernemen.Waarom heet het de duivelneus? Het was een ware hel om de treinrails te leggen in dit onherbergzame berg gebied en het stuk dat er uit zag als een neus, was erg moeilijk om door heen te komen. Er is behoorlijk veel dynamiet aan te pas gekomen.De treinrit is een rondrit en duurt 2, 5 uren en ik kwam dus weer op het station uit van Alausi. Onderweg reed ik samen met tientallen toeristen langs imposante bergen en akkers die bewerkt werden door Ecuadorianen. Halverwege werden we verrast door een jonge groep Ecuadorianen die traditionele dansen voor ons uitvoerden. Vervolgens moesten de toeristen natuurlijk gezellig mee dansen, maar bijna niemand durfde en ze liepen hard weg. En ik werd niet gevraagd! In Ecuador dienen de treinreizen vooral als toeristische trekpleister en vaak zijn het rondritten.Dat vind ik wel jammer, omdat ik gehoopt had soms met de trein mijn reis te kunnen vervolgen. In Quito heb je ook 3 interessante treinreizen, o.a. langs het vulkaan gebied. Na de treinrit heb ik een taxi genomen naar de pan amerika weg om vervolgens een bus te nemen naar Cuenca, waar ik logeer in het kleine hotel Cuenca. De busreis was overweldigend, omdat we door de wolken heen reden en op een gegeven moment zelfs op de wolken neer keken. Hele flarden aan wolkgebieden hingen in een dal en wij reden over de toppen van de bergen. Het leek wel de omgekeerde wereld! Cuenca is een overzichtelijke plaats en vanmorgen heb ik een open bus tour van 2 uren genomen. Deze reed langs de prachtigste plekken van het oude historische centrum en naar de mirador top berg. Vandaar hadden we een prachtig uitzicht over de stad.Heb daarna nog 4 musea bezocht:2 moderne, 1 museum kerk en 1 oud religieus klooster. Vervolgens zat ik te relaxen in het centrale park omringd door de oude en nieuwe kerk, toen een non luid bellend voorbij wandelde. Ik schaamde me de helel dag al een beetje, want ik had een kwakje yoghurt laten vallen precies op het kruis van mijn broek en dat zag er nogal raar uit. Maar gelukkig had de non het te druk met telefoneren en zag ze het niet.Het valt me op dat de vrouwen of traditioneel gekleed zijn, in hun indianen kostuum of ze dragen zeer strakke spijker- of fluisterbroeken die al hun lichaamsdelen accentueert. Het maakt niet uit of ze dik of dun zijn, de broek is altijd mega strak! Verder valt me op dat de mensen nauwelijks roken. En er staan onzettend veel standbeelden overal, van politici,bestuurderrs of heiligen. De mensen zijn heel devoot. Heb inmiddels wel regelmatig armlastigen aangetroffen, vaak bij een kerk natuurlijk, want waarschijnlijk zijn de mensen dan meer geneigd wat te geven. Mijn volgende bestemming is het tropische Guayacuil: het wordt korte broeken weer. Vandaaruit ga ik zaterdagochtend vliegen naar de Galapagos eilanden en heerlijk 4 dagen op Charles Darwin avontuur met een grote cruise boot! Heel hartelijk dank voor al jullie leuke en lieve reacties.