Zingende barman in Holiday Inn hotel Managua

Zit nu heerlijke cocktails te drinken in de kleine ongezellige 24 uurs bar, vrijwel naast de receptie balie, van het populaire Holiday Inn hotel te Managua. De jonge barman zingt met een heel hoog stemmetje met de 80-er jaren hits mee van Wham, ABBA en Culturele Club. Dat klinkt heel grappig. Ben hier vanavond met een taxi gearriveerd in 2 uren vanaf San Juan del Sur. De vrolijke chauffeur maakte er meteen een gezellig uitje van. Eerst haalden we opeens zijn vrouw op bij een bushalte. En verderop vervolgens zijn zoontje van 3, die mee reden naar de drukke hoofdstad. Ik verwachtte eigenlijk onderweg ook nog een stop om zijn moeder op te pikken. Heb in San Juan del Sur elke dag een aantal uren aan het strand in de zinderende zon gelegen. Eindelijk 2 dikke boeken van 600 bladzijden uit kunnen lezen. En in het hostal achter gelaten. Dit is echt de laatste keer dat ik met boeken op vakantie sjouw. Heb in december een tablet gekocht. De hostal kamer was basic, met een straaltje koud douche water en kostte 25 dollars. De eerste 2 nachten schalde de disco muziek door mijn kamertje heen. Leve de zzz pil, die mij zelfs door de herrie heen, liet in- en door slapen. Drie handgrote schoothondjes van de eigenaresse schrokken voortdurend en keften zich rot. Gisteren vertelde ik onthutst aan de ober dat ze de gang hadden ondergekakt. Daar moest hij onbedaarlijk om lachen en hij knikte instemmend. Na zijn lachbui richtte hij zich weer actief op zijn mobiel. Die drollen bleven de hele dag liggen en werden steeds harder! De obers waren sowieso steeds met elkaar aan het dollen en schreeuwen. Ze werden liever niet lastig gevallen door de gasten met hun wensen. Ik moest telkens aandringen om iets te eten of drinken te MOGEN bestellen. Verveeld kwamen ze sloom tot actie. Vanmorgen zei ik ze vrolijk gedag en reageerden ze zelfs niet meer. Waarom ben ik daar dan toch 5 nachten gebleven? De nachtelijke muziek stopte na het weekend. Het strand is bijna verlaten. En Anamar, genoemd naar eigenaresse dona Ana, is een fantastische plek, omdat dit hostal direct aan zee lag. Als enig hostal van het plaatsje! 's Avonds hoorde ik de golven op het strand kletskletteren. Heb een middag een slome scooter gehuurd om het grote Jezus beeld te bezichtigen met schitterend uitzicht over het plaatsje en de zee. Ben via hobbelige bergweggetjes ook nog zuidwaarts gereden. Naderde op 18 kilometer de grens met Costa Rica. Soms slipte ik enigszins met de scooter en kon hem met moeite in bedwang houden. Op het eiland Ometepe ben ik met Belgische Wim samen op mijn scooter naar de ingang gereden van de berg die naar de waterval leidt. Na 1 kilometer lopen op een horizontale weg moesten we nog 3 kilometer een diagonale berg beklimmen. Dat was een hele uitdaging, omdat ik mijn crocs aan had. Stom natuurlijk. Die rode crocs met Mickey en Minnie Mouse speldjes, slaan aan in dit land. Maar bergen beklim je er niet soepel mee. Vooral het laatste gedeelte was zwaar. Het was drukkend benauwd en ik zweette net zo extreem als de waterval die ik bereikte. Toen ik mijn t- shirt uitwrong liepen de straatjes eruit. Ik genoot van de 30 meter hoge waterval die koel water op me uitstortte. En Wim en ik hadden deze super toeristische plek voor ons alleen, omdat we vrij laat arriveerden. Het was erg gezellig om weer wat dagen op te trekken met het leuke Belgische stel op Ometepe. Voelde me zo vrij op de scooter, genietend van het voorbij trekkende natuurschoon en de dagelijkse taferelen. In de avond dronk ik in Nicaragua tona cerveza en at vaak vega, vis, kip, pasta of pizza. Vond het eten niet smakelijk bereid. Vaak kreeg ik een blaadje sla met wat tomaten en komkommer. Bestelde vegetales caliente, maar groenten worden meestal doorgekookt. Heb verschillende keren bij het ontbijt gezegd dat ik geen ham wilde en deed dan het geknor van een varkentje na. Daar moesten de medewerkers opgetogen om lachen. En even later kreeg ik toch ham bij mijn ontbijt of in de omelet. Soms kreeg ik complimenten voor mijn spaans. Maar ook maakte ik regelmatig mee dat ik mijn best deed om spaans te spreken en ik als antwoord kreeg dat ze geen engels spraken! Blijkbaar klopt mijn uitspraak nog niet. Het was verrukkelijk om in Nicaragua te reizen. Heb inmiddels veel zin om in Nederland al mijn lieve familie en vrienden weer te zien. En volgende week arriveren mijn eerste Airbnb gasten van 2017!