Onder de bewolking op Jomtien beach

Drie dagen geleden ben ik veilig geland in bruisend Bangkok, waar het opeens keihard begon te stortregenen, precies op het moment dat ik in een knalgele taxi stapte. Aangezien het al 15.00 uur was, had ik besloten me naar Jomtien beach te laten rijden en niet meer de ferry te nemen naar Ko Sichang, omdat ik dan pas met donker aan zou komen en ook nog een hotel moest gaan zoeken. De rit oostwaarts kostte 35 euri voor een heerlijke relaxte tocht van 2 uren over een goed geasfalteerde weg. Dat was wel een verademing na alle hobbeldebobbelslechte wegen in niet geindustrialiseerd Birma.Ook vallen me in Thailand de vele vrolijk gekleurde auto's op. In Birma waren de auto s meestal gewoon wit, vooral toyota's, het meest verkochte auto merk van 2012! In 1970 had de legerleiding besloten dat de Birmezen voortaan rechts moesten rijden, om korte metten te maken met de herinneringen aan het Engelse koloniale verleden. Maar aangezien de auto"s vaak behoorlijk oud zijn, zit het stuur nog wel rechts, net als in de Thaise auto's trouwens. Maar in Thailand rijden ze links, ik vergeet het voortdurend en kijk steeds snel schichtig van links naar rechts terwijl ik oversteek, want de auto's en brommers kunnen van alle kanten komen. In Jomtien beach heb ik vaker gelogeerd, de laatste keer toen ik op weg was naar Cambodja, ongeveer 8 jaren geleden. Inmiddels is het hier behoorlijk veranderd, nog commercieeler en drukker geworden met enorme condo's/koop- en huurappartementen en waanzinnig veel oudere toeristen en kleine gezinnen. Vooral de Russen zijn rijk vertegenwoordigd. Zelfs verschillende tour- en restaurant borden zijn in de russiche taal geschreven en er zijn zelfs russiche restaurants.Het is zelfs zo extreem toeristisch dat ik op het eerste gezicht niets herkende van Thailand, het leek Europa wel! Waar zijn de Thaise locals? Ook herkende ik niets meer van de laatste keer dat ik hier was. Het stillere strand ligt tegenwoordig mudjevol met zeer witte of heel bruine toeristen. De masseurs die op het strand actief zijn hebben tegenwoordig een blauw uniform aan en zijn allemaal gecertificeerd en hebben een 150 uren durende training gevolgd. Aangezien mijn taxi chauffeur geen engels sprak -en aleen maar giechelde, zoals altijd als de communicatie stokt- duurde het nog een half uur, voordat we de boulevard vonden waar ik een hotel wilde gaan zoeken. Op sommige plekken kwam de vertrouwde rioolgeur me al neusdoordringend intens tegemoet en het hollandse restaurant: Hoek van Holland zit nog vertrouwd op een hoek, net als vroeger. Daar kan je tosti's en kaaspannenkoeken eten en daar had ik wel weer eens zin in. Veel oude, dikke en fletse uitgebluste toeristen lopen er rond met een jong thais meisje of jongen aan hun zijde. Moet hier altijd erg aan wennen, omdat het er zo ongelijkwaardig uitziet.De receptionist van mijn hotel, een voormalig monnik, vertelde me dat de show en gogo girls en boys allemaal boven de 18 zijn -ook al zien ze er soms uit als 14- en dat ze allemaal geld verlangen van de farang/vreemdeling als je plezierige dagen met ze wilt beleven. Ik heb het in mijn eentje gelukkig uitstekend naar mijn zin, maar zie weinig solo-isten. Waar ik blij van werd in de afgelopen dagen: de zacht golvende zee, het overheerlijke eten en een prachtige chique kamer met een joekel van een bed in een boutique hotel. En elke dag een super ontbijt op het tijdstip wat ik zelf wil. De thaise mensen weten wat service is, ze zijn toeristen al zo lang gewend en vragen geen exorbitante prijzen voor een hotelkamer die half afgebladderd is of waar allerlei mankementen dominant aanwezig zijn, zoals ik vaak in Birma heb ervaren. In het boek van the lonely planet, wat slechts een jaar oud is, werden Birmese hotelprijzen vermeld die totaal niet stroken met de werkelijke vraagprijzen van 2013. Er waren weinig budget kamers te vinden. Vaak had ik een kamer in de midrange categorie en kon dan wel 10, 20 of 30 dollar optellen bij de prijzen die vemeld stonden in dit reisboek. Ik zzzzz hier vannacht voor de 4-de nacht op rij. Ironisch genoeg is het al 2 dagen bewolkt, net nu ik heerlijk in mijn zwembroekje volop door de zon genomen wil worden. Nu heb ik geen zin om naar het kleine eiland Ko Sichang te reizen, wat hier vlak voor de kust ligt, ik kan het zien als het niet bewolkt is. Vllakbij Jomtien ligt Pattaya, een enorm groot toeristenoord, waar het vooral draait om zo veel mogelijk geld spenderen en grote bedragen aan thaise baht verdienen. Er heerst hier een uitgebreide sexindustrie, er zijn tientallen massage salons, sauna s en hoertjes die ' s avonds in hun uitgaanstenue opgedirkt opgesteld staan aan de ruisende zeewaterkant. Meisjes en jongens schreeuwen me met lijzige stemmen opgewonden na: Sawa dee kap! Come massageeeeeeeeee...... om aandacht te vragen voor hun diensten.Heb wel genoten van wat grappige travestieten in geijkte shows die waanzinnig slecht playbackten, met amateuristische dansers. Vooral de dansers keken elkaar regelmatig vertwijfeld aan, omdat ze overduidelijk niet wisten welke dansbeweging aan de beurt was. Eergisteren en vandaag ben ik op het lichtbruine strand heerlijk onder handen genomen door een manicure. Op een ligbed, vlak voor de golven genietend van een singha bier, werden mijn handen en voeten uitgebreid verzorgd door een oudere thaise vrouw voor 400 baht=10 euri.Ook hier lopen veel thaise verkopers regelmatig voorbij met kleine gefrituurde etenswaren, ijsjes en verkoop prullaria, diverse sieraden, katoenen kleding en houten olifanten. Ze prijzen hun waren aan met lange nasale tonen en dat klinkt als zoemende bijen. Gisterenavond 3 verrukkelijke cocktails gedronken in de compacte hotel lounge bar met open uitzicht op zee, vlak naast het strand, met een gezellige zwitser. Merk opeens dat ik even reismoe ben, heb gisteren mijn 450 foto's bestudeerd, wat heb ik veel gezien, ervaren en meegemaakt! Verlang naar een stil strand en hoop dat het morgen zonnig is, zodat ik een taxi en ferry kan nemen naar Ko Sichang.