Adembenemend genieten op de Galapagoseilanden
Door: olaf
Blijf op de hoogte en volg Olaf
25 Januari 2014 | Ecuador, Cuenca
De afstanden zijn vrij groot tussen de eilanden, soms waren we s nachts en overdag uren aan het varen voordat we op onze bestemming aankwamen. De eerste nacht schokscheepten we over woestdeinende golven. Mijn lachende ladekastjes vlogen open en dicht, mijn kast laden schoven open en dicht en ik vroeg me bezorgd af of dit de hele trip zou duren. Ik werd gelukkig niet echt misselijk, maar wel ietwat duizelig en dat was onprettig. Gelukkig hield de zeewoestenij alleen de eerste dag en nacht aan. Het dag en avond programma was extreem strak georganiseerd. We werden gedurende ons verblijf in 6 groepen ingedeeld en ik zat in de boobies groep. Met deze groep hebben we een stuk of 8 uitstapjes gemaakt naar de eilanden onder de zeer professionele begeleiding van een engels sprekende gids. We kregen Maria toebedeeld, een vrouw met 19 jaar Galapagos ervaring en dat bleek wel uit de vele verhalen en onuitputtelijke informatie waarmee ze ons overstelpte. Een leuke en spontane vrouw met een mooie hese stem. De groepen waren genoemd naar vogels en ik zat in een groep met ouderen en bejaarden. Waarvan een amerikaanse vrouw met maar een been en een totaal gefacelifte amerikaanse dame die ik een jaar of 75 schatte.Er waren sowieso heel veel Amerikanen aan boord. Het Santa Cruz luxe schip bied ruimte aan 90 mensen, maar tot mijn grote vreugde waren er maar 54 aanwezig in dit regen seizoen. Tijdens onze uitstapjes hebben we tientallen zeehonden en zeeleeuwen, felrode krabben, diverse leguanen in allerlei kleuren, reuzen schildpadden en heel veel vogels gezien. We liepen dan met ons groepje over een stukje van een eiland heen op de uitgestippelde paden. Tientallen meters achter of voor ons liepen een van de 5 andere groepen van onze boot. Tijdens onze wandelingen heb ik nooit andere groepjes toeristen zien rond wandelen. Behalve op het drukke eiland Santa Cruz, waar je ook zelfstandig naar toe kan vliegen en een hotel kan boeken, bijv via booking.com. Een cruise is echt niet nodig, maar wel makkelijk als je bijv zoals ik naar het eiland Espanola ga varen en zeer comfortabel is het ook. Santa Fe, het leguanen eiland is echter ook met een gearrangeerde boot te bereiken vanaf het grote eiland Santa Cruz.Ik vond het zeer bijzonder om al die dieren in hun omgeving te kunnen bewonderen. Wat het vooral zo exceptioneel maakt is dat ze totaal onbevreesd zijn voor mensen. Ze trekken zich niets van ons aan en lijken wel tam! Ze kruipen, hoppen, huppelen, fladderen, schuren en lopen zo langs je heen. We hadden heldere instructies gekregen ze nooit te voeren of aan te raken en altijd 1 of 2 meter afstand te behouden. Ook werden we gevraagd om onze plastic flesjes en papiertjes mee terug te nemen naar het vasteland om het eco systeem niet te verstoren, wat ik trouw heb gedaan. Het is zo apart en opzienbarend om die dieren te kunnen ruiken -zeehonden geuren niet fris- of van zo dichtbij te kunnen fotograferen. Ook broedende blue en red footed boobies gezien, albatrossen, pelikanen. Op het eerste eiland wat we bezochten zagen we nog niet zo heel veel dieren, maar volgens mij zat er een climax in het programma, want op het laatste eiland aangekomen struikelde ik tot 3 keer toe bijna over de leguanen. Zij liggen vaak doodstil solo of in groepjes op te warmen op het wandelpad of rotsblokken.Of eten langzaam van een cactusblad.
Elke morgen kregen we om 7.00 uur een wake up call, daarna volgde er een uitgebreid en verrukkelijk ontbijt buffet, lunch was meestal rond 13.00 uur en het keuze diner vanaf 19.30. Tussendoor was er nog de duik van de boot, -daar deed ik niet aan mee, brrrrr- En s avonds speelde er een energieke band of was er karaoke avond. En ja, ik heb een premiere beleefd, heb me laten verleiden om yesterday te zingen van the beatles. Heb met veel toeristen wel een leuke band opgebouwd en voegde me vaak aan een tafel bij het eten. De 2 obers maakten heerlijke cocktails op het beneden- of bovendek, vooral pisco sour was mijn favoriet. Aangezien ik de enige was van de hele boot die alleen reisde zat ik soms wel eens alleen te ontbijten of te lunchen en dat voelde ook wel wat ALLEEN, omdat er zoveel groepjes en duo s keuvelend aanwezig waren. De sfeer was vrolijk, soms uitgelaten en vaak ingetogen genietend. De bejaarden werden doodmoe van het volle programma en gingen vaak al om 21.00 uur naar bed.Ik vond het een geweldig avontuur om zo verzorgd rond te cruisen op een unieke lokatie van de wereld. Inmiddels ben ik alweer 2 nachten op het vasteland, te Guayacuil. Gisteren een museum bezocht en de open toeristen bus tour gedaan. Binnen een uur reden we langs allerlei foeilelijke gebouwen en een aantal leuke lokaties. De malecon boulevard aan de Rio Guayas is het aantrekkelijkste gedeelte van deze tweede stad van Ecuador. En de geheel gerenoveerde las penas buurt gelegen op een berg en het voorheen als zeer gevaarlijk bekend staande cerro en puerto Santa Ana vond ik zeer fotogeniek en pittoresk om doorheen te wandelen. Allemaal vrolijk gekleurde huizen, o.a. blauw, groen, geel, oranje liggen gebroederlijk naast elkaar met barretjes waar karaoke wordt gezongen en leuke kleine restaurantjes.
Maar als ik een stukje doorwandel zie ik naast de prachtige plazas en historische gebouwen veel vervallen en onaantrekkelijke gedeelten. Er is de afgelopen jaren vele miljoenen geinvesteerd om deze stad leefbaarder te maken. Wel heb ik gisteren met verwondering rond gewandeld in het park van de Iguanas. Tientallen leguanen leven daar in het park en alhoewel er borden staan om de dieren niet te voederen en aan te raken, zag ik veel mensen die zich daar niet aan hielden. Ze laten zich gewoon aanen en blijven standbeeld stil liggen. Ik zag er bijna net zoveel leguanen als ik op de Galapagos had gezien! Aan dit park staat een enorme kathedraal, die veel devote bezoekers trekt. Ik dacht wat doet die vrouw daar op de grond, is ze wat verloren of zo? Maar ze knielen heel vaak en dan zitten ze voor een Maria of Jezus beeld te bidden. Het is wel een interessante stad, maar lang niet zo schitterend gelegen in d ebergebn zoals Quito. Alhoewel de malecon boulevard wel een 2 km wandeling genot is. Ik ben echter wel klaar hier en vertrek morgen naar de zuidkust met een bus, ga de strandplaats Salinas bezoeken op weg naar zand belevenissen!
-
25 Januari 2014 - 15:06
BB:
Wat heerlijk toch weer al die verhalen. Niet voor niets is je dagboek al meer dan 63.000 keer bekeken! Geniet nog van je laatste week en alle bijzondere dieren (en mensen) die je ontmoet.
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley