Paradijselijk genieten in hemels Ngapali Beach

Mijn toch al niet zo kleine ego heeft de afgelopen weken een flinke energy boost gekregen door de grote hoeveelheid complimenten die ik naar me toe geslingerd kreeg. Birmese opa's, oma's, jongeren en kids roepen me na: handsome, beautiful, pretty. Of vertellen me na een gesprek of gidstocht: you're friendly, polite. Als ik ze vertel dat ik 50 ben, lachen ze extravert bulderend luid, alsof ik de grootste grap heb verteld. Ze denken meestal dat ik rond de 32 ben en geloven me gewoon niet! Het is werkelijk hilarisch, ik weet niet wat me overkomt: voel me opeens een jonge God, die 2 decennia terug is gegaan in mijn prive leven. Ben 4 dagen geleden met een hobbeldebobbel bus opgehaald bij het Twande hotel in Bagan, waar hij speciaal voor me stopte, zodat ik niet naar het plaatselijke busstation hoefde te reizen. Tijdens de 9 uren durende reis zag ik elegant lopende jonge en oude vrouwen met hele takkenbossen en andere zware attributen en producten op hun hoofd voorbij flaneren, soepel bewogen ze zich voort alsof ze professionele modellen waren. Er wordt wel regelmatig, ook door vrouwen, vaak met rieten punthoeden op, met handarbeid gewerkt om de zeer slecht geasfalteerde wegen te verbeteren, want de regering heeft daar jarenlang geen fluit in geinvesteerd. Tijden de tocht werd ik soms zo enorm door elkaar geschud dat ik hele zinnen oversloeg in het boek dat ik aan het lezen was. Onderweg veel natte rijstvelden, landarbeiders met ossenkarren, varkens, kippen en honden, honden en nogmaals honden gezien. De honden zien er verwaarloosd uit en volgens mij is het enige plezier dat ze beleven met elkaar: ongeremde en mateloze sex,want ze zijn overal vertegenwoordigd en laten dat dominant horen, want ze schelblaffen keihard. De buschauffeur stopte een aantal keren zodat ik onderweg in kleine restaurantjes wat rijst, gebakken groente en omeletjes kon eten met een cola erbij, meestal voor de schamele prijs van1 of 2 euri. Erg grappig om telkens te zien dat er meteen een nerveuze en goed georganiseerde bedrijvigheid ontstaat bij de Birmezen van het restaurant, vervolgens alle passagiers massaal naar de wc gaan -meestal een piepklein houten hutje met een gat in de grond- en ze daarna aan kleine tafeltjes gaan zitten eten en als ze uitgegeten zijn, vervolgt de bus gestaag zijn schommel en wiegwiegel reispad. In de voormalige hoofdstad Pyai aangekomen,voorheen Probe, werd ik rond 22.30 uur opgehaald door een gemotoriseerde tuktuk. Het was inmiddels behoorlijk fris geworden toen ik incheckte in het lucky dragon hotel aan de Irrawaddy rivier. Het is een verzorgd en fris hotel, waar ik 2 nachten voor 45 amerikaanse dollar per nacht heb gezzzzzt.Heb de volgende middag bij een jonge Birmees van het hotel achterop de brommer wat bezienswaardigheden bezocht zoals de Pagode van de bebrilde Buddha. Dat was een apart en aantrekkelijk en verfrissend gezicht ,een Buddha met grote gouden bril.Wat had ik ernaar verlangd om weer in ongeremde vrijheid op een brommer te kunnen zitten, de wind suizend langs mijn oren en het landschap zoevend aan me voorbij zien schieten. De regering heeft het brommergebruik aan toeristen verboden in Bagan,omdat ze bang zijn dat ze een ongeluk krijgen. Daardoor rijden veel toeristen daar rond op een fiets, heb ik ook gedaan en dat was een groot relaxed genot. Vreemd genoeg mag het brommeren in andere plaatsen dus wel. Onderweg kregen we een lekke band in the middle of nowhere op een zandpad in het stille platteland, zodat we weer terug moesten wandelen naar de grote weg. Een passerende vriendelijke Birmees inviteerde me om bij hem achterop de brommer te springen en bracht me naar een hutje, waar 2 actieve jongens in rap tempo brommers repareerden. Even later kwam mijn driver daar ook aan en werd de brommerband meteen vervangen en konden we met nauwelijks oponthoud weer op pad, terwijl deze hotelboy maar sorry, sorry bleef roepen, alsof hij het kon helpen dat hij door een levensgrote spijker was gereden. Er staat in deze stad een zeer opvallende levensgrote, gekleurde Buddha gericht op de plaatselijke grote pagode, alsof hij erover waak: een uniek en bijzonder gezicht. Ik was helemaal niet van plan om naar Pyai te reizen, maar aangezien ik door de onveilige situatie i.v.m. met rellen tussen moslims en hindoes en diverse doden die daarbij zijn gevallen, niet naar het schitterende Mrauk-U kon reizen heb ik mijn reisroute aangepast en ben nu blij dat ik deze interessante stad heb bezocht. Hier heb ik uiteindelijk ook een Birmese jonge chauffeur gevonden, na wat zoeken, die me met een prive auto naar Ngapali beach heeft gebracht,voor 240 dollars. Was wel een behoorlijk bedrag, maar aangezien er alleen nachtbussen naar de kust rijden door de hoge bergen over een van de de allerslechtste wegen van Birma en ik dan ook niets van de omgeving zou zien en zeer waarschijnlijk geradbraakt aan zou komen, had ik dit bedrag er graag voor over. En wat was dat een slimme beslissing, want een slome schommel bus zou er zeker 3 uren langer over hebben gedaan! Nu kwamen we fijn met daglicht rond half 6 aan in het paradijseijke Ngapali beach, omdat de chauffeur trefzeker, doelgericht en alert voorzichtig reed, soms 10 km per uur en waar mogelijk sneller.Onderweg genoten van wat ze hier noemen het dry area: dode verdorde struiken, door grijsbruinstofzand aangetaste halfdode bomen en overal dat eewige stuifzand,wat mijnogen en neus binnendringt, ik voel het naar mijn hersenen gaan en voel me vies en aangetast. Het is een surrealistisch landschaps zicht. Meer naar de kust veranderde de omgeving in meer divers getinte kleuren groen. De chauffeur sprak nauwelijks engels en toen ik hem bij het afscheid vroeg: Can you change 50 dollar?, keek hij vreselijk teleurgesteld. Dus vroeg ik aan de hotelreceptioniste om het te wisselen in 20, 20 en 10, zodat de fooi van 10 dollar die ik hem wilde geven dus echt bij hem terecht kwam en niet werd ingepikt door zijn baas. Blijkbaar dacht hij dat hij geen fooi kreeg en gaf de 10 dollar met een verdrietige blik in zijn ogen aan mij terug. Toen ik hem vervolgens zei: No, this is for you!, klaarde zijn gezicht op als bij een donderslag bij heldere hemel, hij straalde opeens vol enthousiasme, kuste mijn hand en gilde uit: I'm happy, so happyyyyyyyy!! en met een zwierige sprong belandde hij in zijn auto om de 9 uren durende terugreis te aanvaarden,want de volgende ochtend moest hij weer naar Yangon rijden. Heb hier een bungalow aan het strand bij Laguna Lodge, hoor de golven ruisend ruisen en bonkig bonken vanuit mijn 50 dollar kostende kamer, met -hoera- warm water. Dit hotel is van Olivier,een energieke Duitser die met een Birmees is getrouwd en hier allerlei ondersteunde projecten heeft opgezet voor de locals,dus mijn geld komt goed terecht. Gisterenmiddag lekker liggen lezen en relaxen aan de Andamaanse zee op deze zonovergoten paradijselijke plek met palmbomen op fijnzacht lichtgekleurd zand. Maakte s avonds een strandwandeling en werd onderweg uitgenodigd door jonge Birmesen om bij hun te komen zitten.Bij een kampvuur speelde een van hen gitaar en zongen ze opgetogen Birmese liederen over al het moois wat Myanmar te bieden heeft en boden me drank en eten aan. Ik ben nog voorzichtiger geworen met drank en het plaatselijke eten. Heb al 4 keer flinke dartele diarree gekregen, van ijskoffie, avocado- en tomaten jus en vegetarische springrolls. Door mijn kanker operatie zijn mijn darmen en maag snel van slag en na die stevige spuitaanvallen voel ik me kwetsbaar, eenzaam en slap. Morgenmiddag vlieg ik met Air Madalay naar Yangon, waar ik al een hotel heb geboekt -wat flink zoeken was, want veel waren er al vol- en de dag daarna vertrek ik naar Bangkok. Heb een lief klein tropisch Thais eiland ontdekt wat nog niet zo toeristisch is,100 km onder Bangkok en wil daar gaan zenzenzenontspannen,mmmmmmmmmmm. Heb een zeer tevreden gevoel over mijn Birma reis en heb -op een na- alle plekken die op mijn verlanglijstje stonden kunnen bezichtigen. Vooral de indrukwekkende drijvende landbouwtuinen en beenroeiers van het zeer fotogenieke Inli meer, de oude tempels van Bagen en de extreem vriendelijke, geinteresseerde en hulpvaardige Bimezen hebben een onuitwisbare induk op me gemaakt.